Elektroda nietopliwa
Elektroda nietopliwa to okrągły pręt wykonany z czystego wolframu lub wolframu uszlachetnionego (np. tlenkiem toru ThO2, tlenkiem cyrkonu ZrO2, tlenkiem lantanu La2O3). Służy do spawania w metodzie TIG, to właśnie między elektrodą nietopliwą, a elementem spawanym, w osłonie gazów obojętnych tworzy i jarzy się łuk spawalniczy.
Wysoka temperatura topnienia Wolframu sięgająca 3873K (ok. 3600oC), znakomita przewodność cieplna i elektryczna, niski stopień parowania w wysokiej temperaturze to cechy charakteryzujące czysty Wolfram. Dzięki dodatkom uszlachetniającym w postaci tlenków, polepszono właściwości elektrod wolframowych o łatwiejsze zajarzanie łuku, większą stabilność łuku spawalniczego, większą trwałość elektrody.
W procesie spawania TIG, elektroda wolframowa stopniowo paruje, wskutek czego powstają drobne ubytki w elektrodzie. Przy spawaniu prądem przemiennym AC, zjawisko to zachodzi znacznie szybciej niż przy spawaniu prądem DC.
Przy wyborze elektrody wolframowej należy kierować się następującymi kryteriami:
- Średnica i typ elektrody wolframowej.
- Jakość i porowatość powierzchni elektrody.
- Odpowiednia geometria ostrza elektrody.
Rodzaje elektrod nietopliwych ze względu na średnicę:
- 1,0 [mm]
- 1,6 [mm]
- 2,0 [mm]
- 2,4 [mm]
- 3,2 [mm]
- 4,0 [mm]
- 4,8 [mm]
- 6,4 [mm]
Elektroda nietopliwa, podział ze względu na dodatki uszlachetniające:
- Elektroda WP (zielona) – czysty wolfram.
- Elektroda WT 20 (czerwona) – wolfram z dodatkiem tlenku toru.
- Elektroda WC 20 (szara) – wolfram z dodatkiem tlenku ceru.
- Elektroda WL 15 (złota) – wolfram z dodatkiem tlenku lantanu.
Elektroda nietopliwa. Zastosowanie.